Günün anlam ve önemine binaen…
Yazmak zordur. Anlatmak istediklerinizi mimikler, el kol hareketleri ya da ses tonu değişmeleri olmadan kelimeler ile anlatmak zorundasınızdır. Kelimelerin gücünden sonuna kadar yararlanmalı, en vurucu cümleleri kurmalı, doğru cümleleri bulmalısınız… Yazmak zordur vesselam…
Bugün yazmak bir kat daha zor benim için. İçimde öyle duygular var ki; bu duygular el kol işaretleri, mimikler ve ses tonu kullanmadan nasıl anlatılır bilemiyorum. Sadece yazmayı deneyeceğim.
15 Temmuz 2016… Bu tarihi unutmayın, unutturmayın… Gelecek nesillere en iyi şekilde nakledin. Bugünü yaşayan gençler bugünü yaşamış olmanın önemini ve kıymetini iyi idrak edin. Bu cümleleri size 12 Eylül 1980 ihtilalini yaşamış bir ağabey olarak yazıyorum. Bizim neslimiz bu tarihi asla unutmadı, unutmayacağız. Çaresizliğin ne olduğunu gördük. İnsanlarının hayatlarının, geleceklerinin ve işlerinin nasıl bir teğmenin 2 dudağın arasında kaldığını gördük. Özel hayatlara, dini ve siyasi yaşama nasıl müdahil olunduğunu, yasaklandığını gördük. Suçlu ile suçsuz arasındaki o ince çizginin, birilerince nasıl silindiğini, “Adalet mülkün temeli” iken nasıl “Kurunun yanında yaşta yanar” şekline döndüğünü gördük. İdamları gördük, işkencelerde alınan canlara şahit olduk. Sustuk… Korku 7 başlı ejderha idi ve her yerdeydi o zamanlar. Kazanan ne halk oldu ne de ülke, kaybeden olduk sadece…
15 Temmuz 2016… İçimizde yaşayan, beslediğimiz, büyüttüğümüz, okuttuğumuz, ekmek verip, iş sahibi ettiğimiz ama belli ki “adam” edemediğimiz kansızların, Devrin Ebu Cehil’inin, Ebu Leheb’inin, yalancı peygamber Müseyleme’sinin, kendini “Mehdi” ilan eden bir çapsızın emri ile iş birlikçi köpeklerinin halkına silah sıktığı, tanklarla ezdiği, uçak ve helikopterlerle bombaladığı tarih…
“Mürşidi olmayanın, mürşidi şeytandır” diyerek şeytanı mürşid edinenlerin bize yaşattığı kanlı gün…
15 Temmuz 2016 imanın ve vatan sevgisinin tankların önüne siper olduğu, mermilerin önüne atlayan yiğit Türk Halkının şehitliğe dair destan yazdığı gün. Üzerlerine sıkılan mermilere inat, durmayan, gözünü budaktan sakınmayan yiğitlerin; “O mermileriniz bitmeyecek mi?” diye haykırdığı gün… “Baba insanlara ateş açıyorlar” diyen evladına; “55 imizi öldürseler bile arkamızdan 155 kişi gelir” diyen yiğit babanın, kocaman bir halkın tek yürek şahlandığı gün… Bu tarihi unutmayın! Unutturmayın! 15 Temmuz bir miaddır. Artık kimse bu ülke de: Halka rağmen, Hakka rağmen bir şey yapamayacaktır. Kirli ellerin maşaları ve eli kirli plan sahipleri, planlarında boğulacaktır…
Konu; ne Ak Parti, ne MHP ne de CHP’dir. Konu VATAN dır. Makamlar ve kişiler gelip geçici, Türkiye Cumhuriyeti ise Allah’ın izni ile ilelebet payidar kalacaktır. En önemlisi de : يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ – “Onlar ağızlarıyla Allah’ın nûrunu söndürmek istiyorlar. Halbuki kâfirler istemeseler de Allah nûrunu tamamlayacaktır!” ( Saff Suresi 8 )
Selam ve Dua ile…
-Orhan ÖZHAZİNEDAR
